Reageer op: Aantal posities in portefeuille
Mijn overwegingen zijn ongeveer als volgt. Vaak wordt 30 a 40 aandelen geadviseerd om voldoende te spreiden en de aandelen goed te kunnen volgen. Ook succesvolle beleggingsfondsen hebben vaak een geconcentreerde portefeuille van dat formaat. In theorie zorgen meer aandelen niet per se voor meer spreiding. Waarom dan meer?
Ten eerste ben ik overtuigd van mijn onkunde. Ik geloof niet dat ik door een bedrijf nauwkeurig te volgen alles weet en op tijd zal zijn om uit te stappen. Philips stap ik zelfs zo ongeveer op het slechtst denkbare moment in. Liever hanteer ik een eenvoudige richtlijn. Bij AT&T ging het aandeel er direct uit nadat een dividendverlaging onontkoombaar was. In januari 2021 schreef ik dat ik mij er niet comfortabel meer bij voldoende. Veel collega’s die er tot hun oksels in zitten wilden niet overhaast beslissen. En dan eindig je tussen wal en schip. (Mocht u het aandeel hebben, het komt vast goed).
Het is denk ik goed om alert te zijn bij een paar posities, maar het merendeel zou stormen moeten kunnen doorstaan. Ik kijk daarvoor met name naar het business model, marktpositie, houdbaarheid van concurrentievoordelen, financiële positie, (dividend) trackrecord, groeiperspectieven en de waardering. Bedrijven als Microsoft, Texas Instruments, ASML, Johnson & Johnson, Medtronic, Thermo Fisher, Abbott, Union Pacific, Stanley Black & Decker, LVMH, Air Products & Chemicals, McCormick, L’Oréal en nog veel meer zitten zo goed in elkaar. Daar hoef ik niet ieder kwartaalrapport van in te zien.
Ik moet helaas bekennen dat ook 3M momenteel op mijn lijstje staat met aandelen waar ik alert op ben. De voor mij belangrijke (dividend)groei is mager, de focus lijkt weg (erg veel divisies) en ik ben geschrokken van de sluiting van de fabriek vanwege het lozen van chemische troep in de Westerschelde. Het royale dividend, het trackrecord en de hoge R&D uitgaven geven nog een beetje houvast. 3M heeft in mijn ogen wel een probleem.
Ten tweede vind ik het net als John moeilijk om aandelen bij te kopen van bedrijven die sterk zijn gestegen. Dat is op zich geen goede reden. Deze maand deed ik dat overigens wel bij Microsoft. Vanwege de bullmarkt zijn er op de Aziaten na bijna geen aandelen die in het rood staan. Bij Microchip gebeurde dat wel direct een maand na aanschaf en omdat ik mijn huiswerk al heb gedaan is het dan makkelijk om bij te kopen.
Ten derde ben ik een opvallend zwakke verkoper. Buiten gemankeerde namen als AT&T, Bayer, zijn alle aandelen die ik van de hand heb gedaan goed gaan presteren. Zoals UPS, Target, Albemarle, AO Smith, ASML, Disney, Simon Property, etc. Daarom ben ik voorzichtiger met verkopen en neemt het aantal aandelen toe. Deze maand verkocht ik Electronic Arts dus je kunt die op je kooplijstje zetten.
Ten vierde vind ik het ook leuk om verschillende bedrijven beter te leren kennen. En de beste manier is door het aandeel te kopen en erover te schrijven. Het is een beetje als met auto’s. Die van jezelf zie je ineens overal rijden. Je krijgt er automatisch mee van mee. Een sterk bedrijf met goede vooruitzichten en een aantrekkelijke waardering lijkt vaak gunstiger dan bijkopen van duurdere bestaande portefeuille aandelen. Het gaat in mijn geval vrijwel altijd om een positie van circa EUR 500. Ik sluit niet uit dat ik later alsnog zal consolideren.
Als laatste zo ik nog willen noemen dat ik altijd jaloers ben op beleggers die heel bewust blijven focussen op een geconcentreerde portefeuille van 30-40 aandelen en nauwelijks wisselen. Vaak hebben ze een ijzeren geduld om te wachten op geschikte momenten om bij te kopen. Dat heb ik blijkbaar (nog) niet.